Początek dialogu między glamourem a metawersum miał miejsce, gdy na grudniową prezentację kolekcji SS23 marka Patrizia Pepe zaprosiła gości do restauracji Muzealnej, mieszczącej się w gmachu Muzeum Narodowego w Warszawie. To nie wnętrza wypełnione sztuką grały jednak główną rolę – zamiast barokowego przepychu czy rokokowych zdobień, na zaproszonych czekały niebieskie neony i chłodny marmur. Rolę eksponatów przyjęły wynurzające się z surowych sal ubrania i dodatki – metaliczne sandały, pomarańczowe, półprzezroczyste trencze, dżinsowe gorse-ty.

Ten kontrast – między historycznym wnętrzem, a żywymi kolorami; między prostotą ekspozycji, a dopracowaniem każdego elementu ubioru – odsłania nieoczekiwane połączenia, główną ideę kolekcji. Eklektyzm panuje w modzie od pewnego czasu, ale muza Patrizii Pepe czerpie inspirację nie tylko z poprzednich epok. Jest zanurzona w świecie nowych technologii, gdzie liczy się świeże podejście – łączy srebrne, siatkowe sukienki z błękitnymi kopertówkami, łańcuchy – z elementami słomy, a do beżowego, dopasowanego garnituru dobiera klapki na platformie w kolorze fuksji. Jako prawdziwa córka dwudziestego pierwszego wieku, ceni sobie wybór – w jej garderobie jest miejsce zarówno na geometryczne motywy, jak i na formy obłoków, a obok jaskrawych, kultowych modeli Fly Bambi, z wieszaków spływają lakierowane kurtki.

Zanurzona w antropocenie, ceni precyzję – stąd doskonale skrojone marynarki, ale też przeszycia i hafty. W jej odwadze, a jednocześnie wysublimowaniu, widać lekkość, którą cieszą się zwykle tylko bohaterki gier wideo. Alternatywna rzeczywistość nigdy nie było sexy w tak swobodny sposób, co podkreślają kolory i faktury kolekcji – srebro i róż, dżins i jedwab. Każda stylizacja muzy Patrizii Pepe przypomina instalację artystyczną – wielowarstwową i zanurzoną w świecie płynnych ruchów, papierowych instalacji i kaskad kwiatów, jakie widoczne były podczas prezentacji kolekcji. Jako nieuchwytna bohaterka srebrnego ekranu, codziennie rozszerza swoją cod-zienność.